Stoik stroi, stroik stoi.

 

    Starszy, ale bardzo dziarski facet szedł krokiem tragarza, dźwigając prawie pusty plecak, po którym spacerował kot luzem. Kot beztrosko rozglądał się po okolicy nie tracąc równowagi i przechadzał się po ramionach gościa, ogonem łaskocząc go w tył głowy. Nieco bardziej uśmiechnięty poszedłem dalej, we wspomnienia.

    Padło na żeliwnego byka stojącego nieopodal schodów wiodących do piwnicy, w której co chwila inna knajpa usiłuje oszołomić klientów oryginalnością. Ja pamiętam ją w wersji kubańskiej. Barman w trakcie pracy, spontanicznie zapraszał kelnerkę, obsługę kuchni i kogo tylko się dało, żeby zatańczyć rumbę, czy salsę. Zapraszali gości, żeby dołączali i cierpliwie pokazywali kroki, gdy tylko znaleźli się chętni. Dziś knajpa nazywa się TANGO. Kto wie, czy nie argentyńskie.

    Młoda kobieta, w stroju doskonale udającym przedwojenny smak, wyglądała więcej niż znakomicie, siedząc w berecie, krótkim płaszczu, wielowarstwowej sukience i półbucikach na przystanku. Korciło mnie, żeby jej pogratulować stylu, ale obawiałem się, że odpowie cyrylicą.