Poradnik dla wakacyjnych ekstremistów celujących w niebo.

 

    Czyli eksploracja gór.

    Dla odmiany, bo ileż można jeździć nad morze i oglądać ten paskudny, monotonny obraz przepocony błękitem i od dołu i od góry. Niewiele poprawia cienka kreska widnokręgu, wyglądająca jak ucho klepsydry, w którym przyszłość zamienia się w przeszłość. Tam, gdzie nie sięga monotonia nieba i (mono?)-toń wody niezdatnej do picia – leży piach w tonach. Jak na pustyni, co w obliczu wielkiego, bezużytecznego zbiornika wodnego wydaje się co najmniej nierozsądne. Więc góry.

    Na początek dobrze jest przeprowadzić zwiad, a najbezpieczniej zdobywa się doświadczenie wykorzystując istniejące zasoby sieciowe. Na start dowiadujemy się, że widnokrąg zazwyczaj przesłaniają góry. Czasem porośnięte lasem, ale przeważnie kamieniste jak deptaki wokół Rynku, względnie zaśnieżone, jakby nie dojeżdżały tam pługi śnieżne przy dowolnym natężeniu opadów. Góry, bo może nie każdy to wie, to teren skompresowany przez tzw ruchy górotwórcze. Pośród znanych ludzkości twórców gór znajdują się wulkany, lodowce i trzęsienia ziemi i tym podobne wybryki natury. Tym samym góry są upośledzonym dzieckiem natury w wyniku gwałtownego porodu wspomaganego – cesarskie cięcie Ziemi.

    Po skompresowaniu teren trwale zachowuje się ekstremalnie. Albo wywyższa się pod niebiosa, albo wklęsa popadając w cieniste depresje zwane dolinami, chętnie zamieszkiwanymi przez wody, Bóg raczy wiedzieć czemu nazywane STOJĄCYMI. Nie ma tak głębokiej doliny, w której nie dałaby rady położyć się i zalec woda, ukrywając głębokość depresji przed ludzkim okiem, co daje namiastkę jedynej równej powierzchni w skrajnie nierównym terenie. Fragmenty wyniesione, z braku miejsca sąsiadują z terenami uniżonymi, co sprawia, że przejście z jednej opcji ku drugiej wymaga wysiłku większego, niż przejście z jednego ogródka piwnego, do drugiego. Nie. Nie sugeruję, że startując należy zaopatrzyć się w większą liczbę butelek, bo to po prostu boli. Już jedna butelka piwa, między dołem a górą nabiera wagi kamienia, jaki wtacza (ponoć) Syzyf.

    Podczytując relacje z górskich wypraw światowych sław Internetu można odkryć globalną zasadę. Generalnie, każdy z wirtualnych guru sugeruje korzystanie z gór w ruchu jednostronnym, tzn – na wzniesienia wjeżdżać gondolami, w dół (ewentualnie) schodząc. Jeżeli są góry na które nie da się wjechać (a ponoć są i takie), to nie ma powodu ich zdobywać, gdyż na szczycie nie ma nic, z wifi, jacuzzi SPA włącznie. Wydatek energetyczny na zdobycie takiego szczytu jest nieadekwatny do domniemanych korzyści, a wielogodzinna nieobecność w mediach społecznościowych może doprowadzić do spadku zasięgów. Istnieje przy tym nieoszacowane dotychczas ryzyko zwiększenia efektu cieplarnianego i stworzenie dziewiczej, indywidualnej dziury ozonowej, czemu każdy szanujący się członek (pipka) społeczności 3W powinien stanowczo się przeciwstawiać, dając przykład malcom tego świata, jak nie zostawiać śladu CO2 nadaremnie.

    Gdy jednak szczyt zaopatrzony jest w gorące źródła, konkurencję topless wygrzewającą na śniegu świeżo wydziarane tatuaże, jednodniowe gwiazdy portali wirtualnych i gwiazdki Michelina – wtedy warto. Wyasygnować kwotę pochodzącą ze strefy szarej, szaro-burej, albo nawet czarnej i nie do końca wenecką gondolę wygrzać tyłeczkiem ubezpieczonym na miliard baksów (wersja odtworzeniowa).

    Przed wjazdem gondolą, a najlepiej zgoła przed wyjazdem w góry, dobrze byłoby zamówić pogodę, paparazzich, zadbać o followersów i reklamodawców, by wyczyn nie przeszedł bez echa i fikuśnych fotek. UWAGA – z echem w górach lepiej nie przesadzać, bo są zbudowane jakoś tak akustycznie, że każde pierdnięcie odbija się im czkawką od wszystkich szczytów, zwielokratnia, wzmacnia, nabiera rozpędu, co może strząsnąć z gór sporo brudu, kamienia, albo nadmiar śniegu w sposób zwany lawinowym. Kto pamięta z fizyki – reakcja łańcuchowa, czy lawinowa, to coś, czego nie da się pamiętać z wybuchu bomby atomowej. Sądzę, że po zajściu reakcji w kamienistych górach też nie da się jej zapamiętać, więc won do szkoły, przypomnieć sobie o reakcjach. I to przed zawiadomieniem świata o zamiarze, bo będzie wstyd, albo nieoczekiwany game ower.

    PS. Ludzie nieustannie śmieją się ze zdobywców w szpilkach, czy klapkach, więc lepiej zadbać o obuwie. Zdarzały się już przypadki wspinaczki ekologicznej, na golasa, bezkonkurencyjnie pozyskujące kciuki skierowane w dół. Uwzględniając złośliwość krytycznych podglądaczy, jeśli chcemy pochwalić się sześciopakiem, względnie nowym bicepsem/biustem/pupką – wybierajmy góry ciepłe pozbawione mrozu, cierni, dzikich zwierząt i dewotek.