Słowotok.

 

    Kobiety w dresach i adidasach jadą autobusem. Zapewne będą uprawiać bieganie, ale to dopiero później. Teraz, żują gumy, podsłuchują odmęty internetu, szukając jednodniowych gwiazd. Może snują mrzonki i marzenia, których nie zamierzają realizować.

    Trawy nietknięte kosą nabrały animuszu i zapomniały już o lekcjach geometrii i banalnej symetrii. Dmuchawce cierpliwie czekają na dziecięce buzie, które zdmuchną je w szeroki świat. Nadęte walizki ruszają w podróż, albo właśnie z niej wracają, pozwalając nosicielom na łyk ostatni kawy z termosu. Krótkie spodenki, które po południu będą w sam raz, o poranku wyglądają nieco ekscentrycznie, szczególnie, gdy ledwie wystają spod szczelnie zapiętej kurtki.

    Piękni i brzydcy, w zamyśleniu, rzadziej z mglistym uśmiechem, mijają się bez zauważenia. Dziecko z elektronicznym papierosem żyje w świetle ciekłokrystalicznego monitora, ogłuszone słuchawkami wetkniętymi głęboko, by nie słyszeć zewnętrznego świata. Kształtna blondyna wybija na udach rytm dostarczany uszom przez wielkie słuchawki, co nie przeszkadza jej absolutnie w zmysłowym marszo-tańcu na pustym chodniku.

    Kolejny raz pozwalam wyspom uwieść się, zniewolić niczym pijak kieliszkowi rozkołysanej prymitywną pieśnią wódki. Tętnią kroki bezpłciowych biegaczy na kładkach i w alejkach. Nowe wgryza się w stare, jak na wpół zagłodzony kleszcz. Oswojony z myślą, że nie byłem i nie będę Cortazarem bezwstydnie gram w klasy i nazywam widziane przypisując znaczenie nawet kompletnie nieistotnym fragmentom być może istniejącej tylko we mnie rzeczywistości. Rutyna codzienności niosącej ukryty pod bielizną szczątkowy wstyd. Odmienność. Wydepilowana, wykorzeniona z zasad dających się zetrzeć z pyska, zanim uśmiech ją przyszpili nieszczerze w akcie interakcji z zewnętrzem. Potok słów zatapia trzeźwość myślenia, budując mgliste wątki, niemożliwe scenariusze, a nawet poboczne epizody bez żadnego znaczenia.

    PS. Młoda mama bawiąca się z dzieckiem na placu zabaw okazała się być starym Chińczykiem...