Globalna globulka.

 

    Wróbel z dziobem pełnym pierza ćwierkał, ja nie dałbym rady. Inny wyszedł „na ganek” przed gniazdkiem i wyglądał na śpiącego. Nie wnikam, co porabiał nocą. W przeciągu pół godziny trafiam dwie ekstrawagancje rejestracyjne:

        D2IKUS, czyli dzikus;

        P4PUG4, czyli papuga.

    W hali targowej dostrzegam pisklę ludzkie walczące z grawitacją na mięciutkich nóżkach. Trzymało się toto malutkiego koszyka zakupowego ze sterczącą wysoko flagą (żeby dorośli dostrzegli ów plankton uczepiony poręczy. Potem już było w miarę normalnie. Magnolia biała o czterech zaledwie płatkach spowita ciężkim oplotem innej rośliny ledwie dawała radę wydostać się z uścisku. Podziwiałem technologiczny postęp tekstylny. Ludzie potrafią wyprodukować odzież, która uwypukli nawet nieistniejące, albo ukryje (rozproszy?) nadmiarowe – wystarczy wiedzieć, czego się chce i poszukać.

    W autobusie trafiam parkę tak doskonale niedobraną, że nie mogłem oczu oderwać. Dziewczyna, wysoka, szczupła w okularach. Kruchuteńka jak porcelana miśnieńska i o podobnej cerze. Istny delikates. A jej towarzysz przypominał raczej troglodytę. Masywny, ciężki, z długimi włosami, zarostem rozsianym po twarzy i zapewne nie tylko. Strojem też pochodzili z różnych światów. Jako jednostka uwielbiająca nadinterpretacje i oczywiste brednie, od razu wymyśliłem pikantną historię. Na zewnątrz on, samiec Alfa, niemalże za włosy ciągnący wybrankę do jaskini, żeby tam skarcić ją testosteronem sięgającym najmarniej dwie przecznice od gawry, ona intelektualistka usiłująca mu (w trakcie owego zaciągania) bezskutecznie wyjaśnić różnice między mono, a poligamią, budząca współczucie otoczenia, oraz niejedną łezkę matron przykościelnych osadzonych na zadach wymagających podwójnych miejsc. Docierają do gawry, drzwi się zatrzaskują, eksces domyślny zawisa w powietrzu i kładzie się znakiem zapytania na alkowę niewinnej panienki. W zaciszu sypialni ona zamienia się w lwicę i poskramia swojego lwa, który pokornieje z każdą komendą, każdym klapsem, staje się potulnym misiem, z którym ona może więcej niż wszystko i jeszcze dostaje zwrotne pomruki niebiańskiego zadowolenia...