A po biegu zabieg na wybiegu.

 

    Trzy pokolenia kobiet interesowały się losem noska najmłodszej, najwyraźniej dotkliwie pogryzionym przez mgłę, jaka tej nocy rzuciła się na Miasto. Wirtuoz ploteczek osiedlowych zaspała (no, chyba że właśnie dzieliła się z kimś świeżymi wieściami z życia nieobecnych), bo r aczym kłusem doganiała autobus, wprawiając wszystkie członki w wibracje, a „synchrony” miała opanowane doskonale i pod pełną kontrolą, więc dobiegła w całości, ciesząc się mniejszym niż zazwyczaj towarzystwem. Kasowniki reklamowały właśnie imprezy kulturalne, a kobiety zajęte były autopromocją.

    Rzeka odymiona mgłą wydaje się nierealna, a podwieszony nad nią chodnik pobłyskujący światłami od dołu czeka na przechodnia, który rozpocznie powieść, choćby na moście nieopodal młyna zamienionego na knajpę. Pani w wielkich okularach mamrocząc zdrowaśki przeliczała koraliki różańca, dzięki czemu (być może) dotarłem bezpiecznie, a kto wie, czy nie szczęśliwie do celu.