Wina wina.

 

    W autobusie rumuński niskopienny atleta – ciężarowiec podziwia piękne, pulchne panie w letnich sukienkach, godnie znoszące skwar. Ja podziwiam markowe dziewczę, od stóp, aż po głowę odziane w drogie ciuchy – chyba nawet tyłek miała od Mercedesa, czy Maserati. Towarzyszył jej pan starszy od niej o cały jej (niezbyt bogaty na oko) życiorys. I tak, jak ona była markowa, tak on (dodatkowo) był markotny. Inny gość, także z siwym łbem, pozazdrościł dziewczętom drobnej ekstrawagancji i zapragnął pochwalić się przed światem pępkiem zatkniętym na szczycie niewielkiego wzniesienia. Bladolica dziewczyna drapała jeszcze bielszą pupkę, nie bacząc na srogi wzrok matron ciągnących turkoczące wesoło walizy.

    PS. jestem na wakacjach, a obrazki z obcych stron jakoś nie kręcą mnie, więc na jakiś czas będę udzielał się inaczej. Być może.