Żadnej blagi. Same fakty!

Kobiety chwalą się cerą prezentując ją publicznie poprzez liczne, z premedytacją uczynione dziury w dżinsach. Pani opalona aż po podeszwy stała obok innej, której karnacja zaprzeczała idei lata. Może przesiedziała je w wilgotnej piwnicy? Dzieci wystrojone w odświętne maseczki zmierzają do szkół, jakby wyruszały na front – nie wszystkie wrócą cało do domu. Baba Jaga czeka na zlęknione i ma naszykowany worek pełen Covidów. Pani w spłowiałym błękicie krótkich spodenek zrzucała dobrobyt biegając wzdłuż asfaltu. Kiedy dostrzegłem ją po dobrej godzinie wciąż biegła i wciąż miała na głowie zawiązany supełek z włosów, żeby nie zapomnieć, choć nie wiem o czym. Potem był pan szerokobary, w krótkich spodenkach, adidasach założonych na gołe stopy i skórzanej kurtce zapiętej szczelnie. Taki paradoks temperaturowy – połowa naga, druga szczelnie zakryta. Najwyraźniej klimat zmienia się wraz z wysokością n.p.m. ale nie sądziłem, że tak szybko… Po powrocie z dywagacji na tematy fizyki ciał stałych zauważam, że łeb miał zamszowy. Doskonale krótkie włosy usiłowały dosięgnąć twarzowej galanterii – bez skutku. Właściciel szybko reagował i potrafił zaradzić tym próbom zamachu na czystość policzków. Zdradzę – nauczył się marszczyć skórę na łbie. Cudnie! Dobrze, że wysiadł z autobusu zanim nastała moja kolej, bo gotów byłem zagapić się i przejechać swój przystanek. I tak ledwie wysiadłem. Pan rozmawiał przez telefon i czujnie rozglądał się, kto podsłuchuje, albo nagrywa, jednocześnie trzymając w ryzach zamszowy mech na głowie. Pierwsza ze zmarszczek zaintrygowała mnie do tego stopnia, że zacząłem czytać – Ida! Imię żeńskie z tych mniej popularnych. Następnie pojawiło się słowo dĄb (pisownia oryginalna). Właśnie rozszyfrowywałem trzecie słowo, gdy mnie wyczuł. Lekko wygładził zamsz, układając go w trzy wykrzykniki i rozejrzał się. Schowałem się za firanki rzęs, a kiedy odważyłem się wyjść – wysiadał właśnie. Ech! Przegapiłem hit sezonu!