Letnie akcenty.

Pośród kurtek oblegających chodniki krótkie spodenki zdawały się być ekstrawagancją, podkreśloną jeszcze rudym owłosieniem wspinającym się po udach niczym bluszcz ku słońcu, choć z cokolwiek odmiennym i nieoczekiwanym rezultatem. Gość z gatunku wyposażonych na bogato w tkankę zarówno miękką, jak i tę twardszą podpięty był do programu zewnętrznego poprzez uszy i tańczył głową, rękami czynił podejrzanie wężowe ruchy i drobił nóżkami niczym przerośnięta baletnica rodem z jeziora łabędziego. Całkiem niedaleko pochrząkiwał przerośniętym silnikiem dwuosobowy samochód ledwie mieszczący miniaturę King Konga o ramionach grubszych od ud nie cierpiących na anoreksję. King Kong oczywiście odziany był wystarczająco ubogo, żeby można było podziwiać dywan na klatce piersiowej i wszystko to, czym obdarzyła go siłownia. Poza rozumem, który najwyraźniej jest przeźroczysty, albo skwapliwie chowa się w cieniu bogactwa. Pani siedząca w BMW o rejestracji z odległych stron przemawiała do pustego wnętrza gestykulując i przewracając oczami by omijać dzielące piersi zacisze ocienionego, głębokiego wąwozu – aż dziw, że miała czas patrzeć na drogę. Chyba niedokładnie, bo King Konga nie dostrzegła, co było wyczynem godnym uwiecznienia w księgach. Pomimo tłoku na przystanku nie dostrzegłem ani Galla, ani Anonima, więc postanowiłem równie anonimowo uwiecznić w imieniu nieobecnych kronikarzy owo widzenie. Czarnoskóry biegacz uciekał zawzięcie przed gęsią skórką, wdychając spaliny, żeby przypadkiem nie odbarwić się pod wpływem czystszych, więc zapewne szkodliwych wersji powietrza. Korki wlewały się w Miasto i sączyły jadowite pomruki, co staje się normą, ilekroć niebo wypluje choć odrobinę wilgoci.