Poprzeczka w górę.

Młoda pani w krótkiej spódniczce z podartym brzegiem siedziała w autobusie pilnując, by kolana nie rozchyliły się zbyt odważnie. Ładne były, ale pewnie nie zwróciłbym na nie większej uwagi, gdyby nie to, że na jednym z nich pojawił się siniaczek, który przebił wszystko, co do tej pory widziałem. Pismem pisanym, chyba damskim, bo pełnym zawijasów i ozdobników było coś, co usiłowałem rozszyfrować. Autobus natrząsał się ze mnie i utrudniał jak mógł. Być? Tył? Byt? Nie mogłem się zdecydować, które ze słów figuruje na tym kolanie, a kolano nie czekało, aż się zdecyduję, tylko wysiadło. I się już nie dowiem, ale i tak uważam owego siniaczka za szczytowe osiągnięcie, które niezwykle ciężko będzie pobić.