I jeszcze.

 

Wiatr przelicza liście w parku i zagląda wiewiórkom pod ogony. Ulepił nawet bałwana z brązowych, suchych liści topoli, czy lipy. Bałwan gnany wilgotnym oddechem szedł na pijanych nogach w kierunku starszej pary podpierającej się laseczkami, lecz zdechł tuż przed nimi. Z szacunku dla wieku? A może któreś z parki wypuściło z niego powietrze? Niebo spękane jak kwaśne mleko mieni się wszystkim od bieli do czerni poprzez złoto i błękit. Psy, podobne do właścicieli podnoszą łapę i mają w pogardzie cudze sądy. Grunt, to robić swoje. Kiście winogron na ligustrowych żywopłotach kuszą perłowym blaskiem, lecz chętnych nie widać. Nawet równie czarne gawrony wolą dłubać w orzechach – ot, taka włoska papranina.