Pogoda nie dla bogaczy.

 

Liczę płatki śniegu. Łzy kapią mi z oczu bezwstydnie. Nie nadążam z rachunkami, nie mam kogo poprosić o wsparcie. Jednym nie mogę, innym nie chcę, tymczasem spadające gwiazdy masowo tłuką się o krawężniki, kruszą na chodnikach, pękając pod naprężeniem skamieniałych nawierzchni.

 

Dziwne. Ciebie też zdziwiło? Dlaczego śnieg ma ledwie dwa wymiary, zamiast chociaż czterech? I kto powiedział, że nie powinien mieć więcej? Instynktownie zaczynam rozumieć własne łzy – śnieg mógłby mieć więcej wymiarów – mi trafił się ersatz dla ubogich! Wszechświat emituje tyle możliwości, a śnieg płaski, jak nie przymierzając flądra.

 

Czyżby dla ubogich śnieg padał w wersji ekonomicznej, zamiast Business Class?