Architekt.

Pajęczyca kryła się w tak głębokim cieniu, że większość pajączków nie zdawała sobie sprawy z jej istnienia. Dopiero, kiedy któryś przestał wić sieci czuł na grzbiecie wzrok przepalający skórę i wypełniający odwłok jadem. Zbuntowani stawali się posiłkiem, reszta pokornie uwijała się przędąc nici bezustannie. Żaden nie wiedział co robi sąsiad.

Przez zamknięte okno sroka przyglądała się open-space’owi. Trzydzieści analogowych pajączków podłączonych cyfrowym interfejsem monitora do wirtualnej rzeczywistości w milczeniu realizowało odgórne rozkazy. Sroka nastroszyła pióra i wzniosła się mijając kolejne okna. Miliony okien, pełnych przygarbionych istot plotących sieć.

W sztucznym przepychu świateł nie było widać cienia... Pajęczyca dyskretnie trawiła nieposłusznych.