Agresja

Zacząłem już myśleć, że niewiasty zimą przeszły intensywny kurs samoobrony i wyleczyły się z przypadłości. Aż tu dzisiaj – siniaczek w kształcie mściciela Ku-Klux-Klanu w pełnej krasie. Wolałem nie pytać dokąd zmierza zamaskowany wojownik, ale wykorzystywał w celach transportowych łydkę, która parę kilometrów zdążyła w życiu obsłużyć. Potem, to już niebo zaczęło warczeć na mnie, że tak beztrosko szwendam się po ulicach, a ja w strachu nieustającym. Bo zauważyłem niewiastę z czarnym podbrzuszem! Pies z czarnym podniebieniem ponoć ostry jest i strasznie jadowity. A niewiasta? Dla niepoznaki miała na sobie coś zwiewnego, starannie wypranego z mleka i malin, a w ręku trzymała samczyka – niby dorosłego, ale jakiś taki strwożony, choć wyrósł zdecydowanie powyżej kwitnących łodyg szczawiu i szczawików przemierzających przestrzenie w poszukiwaniu wyzwań godnych zauważenia. Niebo miało mnie dość i ostrzelało mnie pestkami czereśni, ale zbierało je pośród chmur i były dość mocno zmrożone. W sam raz do drinka, albo wody, żeby schłodzić przełyk zmęczony pochłanianiem upału.