Beznamiętnie.

Pani zbudowana bez wstydu stała na paluszkach i wcale nie wyglądała ukochanego, ani nawet nie zerkała nad głowami, żeby sprawdzić numer tramwaju jadącego w niewłaściwym kierunku, czy podejrzeć nieznajomego stojącego na sąsiednim peronie. Może kształtowała mięśnie łydek? Mechaniczny ptak odstrasza gołębie bez sukcesu. Zbyt długo tu mieszkają, żeby krzyk ochrypły mógł je spłoszyć z dachu. Zaglądają z politowaniem, kto to się tak wydziera od rana i drepczą niespiesznie po gzymsach. Ktoś założył sandały na bose stopy, ale kadłub szczelnie owinął kurtką, jakby zimę zapowiadano odgórnie. Ślimakom wreszcie udaje się ujść z życiem, gdy przechodzą przez asfaltowe chodniki, co jeszcze wczoraj nie było oczywiste. W upale asfalt potrafił wypić wilgoć wysysając go do dna skorupy i martwe muszle więdły jak gipsowe róże na pustyni, czasami wpadając pod nieuważne kroki  idących. Wiatr wieje pod prąd Rzeki i nawet ryby usiłują się z nim zaprzyjaźnić. Katalpy pogubiły już kwiaty i nie udają, że są kasztanowcami. Orzechy nabierają ciała i pęcznieją w oczach. Krwawnik, jak wyblakła niezapominajka kiwa się melancholijnie na skraju trawnika i zapomniał już pewnie, co miał pamiętać, jednak na wszelki wypadek odsunął się, gdy wielkie, białe psisko kłusowało przy krawężniku ku jakiejś psiej radości.