Głodomory.

Czarnobrzuche niewiasty w srebrzystych skrzydło-płaszczach czaiły się na krawędzi krawężnika. Chyba żerowały, lecz skarcone czerwonym okiem dreptały w miejscu i szwargotały coś do siebie, zanim pofrunęły w otchłanie. Głogi i forsycje obsypały się kwieciem, a wierzby pozieleniały z zazdrości. Stokrotki zerkają ciekawie na ulice po których krążą i jęczą fioletowe, migające światła karetek pogotowia. Krokusy, najwyraźniej znudzone zbierają się w stada na plotki. Może i one zauważyły, że lada dzień pękną pąki na magnoliach, więc krokusom śmierć wieszczą. Który kwiat zniesie taką konkurencję – zapytaj kobiety, ona wyjaśni zajadłość wojen podjazdowych, gdy na jednym trawniku dwie gwiazdy zajaśnieją nieopatrznie. Ludzie z mozołem ciągną w domowe pielesze gigantyczne zakupy, by przetrwać małą wojnę. Może nawet nie tak małą? W cudzych koszykach sprawdzają, czego sami zapomnieli, albo o czym trzeba będzie pamiętać jutro.