Zdrajca.

Urodziłem się, żeby polować. Rządzić. Na pewno nie po to, żeby krwawić i płakać. Początkowo potrzebowałem jeszcze pomocy, kiedy dopiero uczyłem się, jak zdobywać przewagę w świecie obcym i chyba wrogim. Czasem świat był naiwny i sam mi wpychał w ręce łupy, innym razem musiałem odepchnąć kogoś, żeby mu zabrać zabawkę, której właśnie pożądałem. Bez różnicy – zabierałem dziewczynkom i chłopcom, którzy mieli pecha znaleźć się w piaskownicy w tym samym czasie co ja. Ciągnąłem opornych za włosy, albo pchałem. Nie wahałem się ugryźć, albo kopnąć w kostkę. Zabierałem zabawkę i ciskałem ją w piach, gdy przestała cieszyć. Ale pilnowałem, żeby nikt inny się po nią nie schylił. Była moja!

Wtedy musiała mnie jeszcze bronić matka, bo inni dorośli protestowali, a sam nie miałem żadnych szans. Wstydziła się i przepraszała, a ja w tym czasie szczypałem i planowałem zemstę. Kiedy nie miałem na kim wyładować złości matka zawsze była w pobliżu. Widziałem ile siniaków miała na nogach. Szczypałem mocno, a skórę miała delikatną nawet jak na dziewczynę. Dzieci nauczyły się szybko, że trzeba mnie omijać z daleka i nie pomagała nowa koszulka, czy czapeczka. Dzieci kryły się w objęciach rodziców, a piaskownica pustoszała. Matka płakała i usiłowała mi coś tłumaczyć, ale ze złości kopałem ja po nogach i gryzłem ramiona.

Rosłem. Szybko rosłem i uczyłem się, że strachem mogę poskromić nawet tłum, który mógłby mnie rozszarpać, lecz przerażony podda się mojej bezczelnej pewności siebie. Tylko matka nie bała się mnie. Jeszcze się nie bała, bo kiedy miałem dwanaście lat poskromiłem i ją. Pchnąłem mocno na ścianę, aż uderzyła głową w obraz za szybą i stłukła ją. Płakała, a z pomiędzy włosów sączyła się krew. Uderzyłem. Ręką. Na policzku pojawiły się ciemnoczerwone smugi od palców. Podobało mi się. Uderzyłem z drugiej strony i śmiałem się patrząc, że nierówno wyszło. Asymetrycznie. Matka płakała, ale musiała się poddać. W domu miałem już władzę absolutną.

Przyszedł czas na zewnętrze. Tam wciąż nie bali się mnie wystarczająco. Sąsiadów pacyfikowałem wytrwale. Podrzucałem na wycieraczkę psie gówna, kopałem, gdy się zbliżali, albo dzwonkiem do drzwi zabierałem im spokój nocy. Kamienie rzeźbiły w ich szybach gwiazdy, aż spokornieli i pochowali się w swoich norach. Sprawdziłem, co tam robią. Nic! Wszedłem za starą babą do jej mieszkania. Cuchnęło starością. Wszystko było stare – i ona i meble i te wszystkie drobiazgi z porcelany, czy wełny. Parę rzuciłem na podłogę, żeby zobaczyć, czy zaprotestuje, ale milczała płacząc. Stara była. Nie miała ze mną szans. Musiała słuchać. Poszedłem do kuchni. Na stole stało jakieś ciasto, to je zjadłem, ale nie było najlepsze. Talerz oczywiście rozbiłem i powiedziałem jej, że następnym razem ma mieć ciasto z malinami, bo inaczej dostanie ode mnie lanie i poszedłem zostawiając otwarte drzwi.

Faceci w moim otoczeniu bywali różni, ale często walczyli. Spotkania z nimi traktowałem jak poligon. Nie raz oberwałem, bo rzucałem się na każdego, bez względu na rozmiar i obrywałem tak, że potem matka mnie musiała kurować, a na twarzy miałem tęczę od siniaków i wybite zęby. Ale zaciskałem te pozostałe i ćwiczyłem po nocach. Pompki, brzuszki. Z książki uczyłem się postawy bokserskiej i wyprowadzania ciosów. Karate. Marzyło mi się, że zostanę Brucem Lee. Każdy chłopak o tym marzył, ale ja ćwiczyłem. Bez mentora, z książek, które ukradłem jakiemuś nieudacznikowi – jego rodzice jeździli po świecie i zamiast miłości dostawał prezenty. W tym książki do ćwiczeń. Przyniósł je kiedyś do szkoły i wrócił już bez nich. Nie miał odwagi poskarżyć się. I słusznie. Książki były moje.

Z dziewczynami szło mi lepiej. Same mazgaje. Wystarczyło pociągnąć za warkocz, albo urwać kieszeń sukienki, żeby zaczęły szlochać i czerwienieć na twarzy. Nie trzeba było nawet uderzać. Można było zlać je słowem wulgarnym. Fajnie wyglądały, gdy pod wpływem słów krew wychodziła im na twarze. Rumieniły się, a ja opowiadałem im świństwa. O nich i o mnie. Wymyślałem absurdy kompletne, byle tylko ujrzeć, jak sinieją im twarze. Miałem wrażenie, że gdybym przejechał po takiej gładkiej buzi paznokciem, to trysnęłaby krew. Raz sprawdzałem – musiałem mocno drapnąć, żeby się udało. To twarde przeciwniczki, tylko tak miękko wyglądają. Wcale nie jest łatwo je uszkodzić. Chowają się w te łzy i człowiek daje się oszukać, że są słabe. Facet, gdy zaczyna płakać jest pokonany. Zostaje moim niewolnikiem, ale baba? Nigdy. Ta płacze na zawołanie i to nic nie oznacza.

Wtedy zrozumiałem, że z dziewczynami trzeba inaczej. Szorstko i mocno. Lać tak, jak nie lałem facetów. One dopiero wtedy zaczynały mieć w oczach strach i poddawały się mojej woli. Mówiłem krótko, jakbym szczekał. Wydawałem komendy. Każdy przejaw krnąbrności tłumiłem ciosem. Aż stawały się potulne. Jedną za włosy ściągnąłem do domu. Matkę wygnałem do kuchni, żeby nie przeszkadzała, a tej kazałem się rozbierać. Do naga. Miała zostać moją nauczycielką biologii. Zwykle nie uczyłem się, ale ta lekcja jakoś mnie intrygowała. One były inne. I puchło im coś na klatce piersiowej. Gdyby to były mięśnie, to każda mogłaby mnie zgnieść, ale to coś było miękkie i bezbronne. Chciałem to zobaczyć z bliska i sprawdzić o co chodzi.

Płakała – to normalne. Uderzyłem, żeby zaczęła się wreszcie rozbierać i chyba zrozumiała, bo drżącymi ze strachu rękami zaczęła rozpinać guziki. Powoli ciuchy spadały na podłogę – one naprawdę były inne. Nie mogłem się nadziwić, ale musiałem pilnować, bo w niej jeszcze tkwił bunt. Gotowa mi uciec, jeśli stracę czujność. Uderzyłem profilaktycznie w brzuch. Żeby straciła ochotę na protesty. Straciła. I ochotę i oddech. Leżała na podłodze i płakała. Chciałem ją kopnąć, żeby przestała, bo nie podobało mi się, że tak wyje. Włączyłem muzykę, a ją za włosy podniosłem. Miała miękkie to ciało. Zupełnie nie ćwiczyła. Chyba głupia. Ale była moja. Teraz widziałem w jej oczach  strach tak potworny, że wykluczał reakcję. Mogłem z nią zrobić wszystko.

Matka coś krzyczała, ale przez dźwięki muzyki niewiele się przedzierało. Zaśmiałem się i krzyknąłem przez drzwi, żeby siedziała cicho, bo psuje mi zabawę. Ucichła. Zrozumiała, że nie wolno przeszkadzać, bo i ona dostanie łomot. Patrzyłem na swoją ofiarę. Zasmarkana i zapłakana. Gile spływały na tę dziwnie zbudowaną klatkę piersiową. Dotknąłem całą ręką i ścisnąłem. Ani grama oporu, ani kawałka mięśnia. Sam tłuszcz. Tłusta, płacząca małpa.

Poczułem na policzku powiew wiatru. Przeciąg. Uśmiechnąłem się. Stała goła, to pewnie zmarznie. Ciekawe, czy poradzi sobie z temperaturą. Nagle poczułem, że ktoś kopnął mnie w plecy. Ciężki bucior wylądował pomiędzy łopatkami. Wyćwiczony drań! Zaskoczył mnie w domu. Chciałem się odwrócić, ale mocno trzymał mnie za włosy i kolanem docisnął do podłogi. Wyłamał mi ręce i pociągnął do siebie. Do tyłu. Zadźwięczała stal. Kajdany! Dopiero teraz mnie obrócił. Patrzyłem zdumiony. Było ich trzech. Wielkich jak szafy i czarno umundurowanych. Spoza nich wystawała drobna, wystraszona głowa matki.

Zdradziła mnie! Szarpnąłem się w więzach. Zabiję ją! Niech tylko uwolnię łapska z tych bransolet!. To ma być matka? Chyba za rzadko ją lałem. Ale to się zmieni. Niech tylko mnie puszczą czarni.