Gorączka budowlana.

Świat duszny od kwitnących robinii i jaśminów, a pośród nich spragniony gołąb nie zważając na samochody spija kałużę na środku ulicy. Pewnie całą noc nie pił, bo przyssał się, aż kałuża zaczęła schnąć. Dziewczęta spieszone sennie ćwiczą uśmiechy do monitorów, te w samochodach poprawiają grzywki, względnie makijaż czekając na zmianę świateł. Pani zapakowała doczesność w spodnie, aż te pobladły z wysiłku. Chyba, że to wzrok budowlańców je przepalił. Tyle wypukłości na niewielkiej przestrzeni musiało zaintrygować ekipę nawykłą do kształtowania powierzchni płaskich. Nim doszedłem do tam, gdzie zmierzałem kolejna pani biorąc głęboki oddech zanurzała się w krzyżowy ogień spojrzeń wschodniej ekipy budowlanej niespiesznie raczącej się porannym papieroskiem. Cud, że nie spłonęła. Może to zasługa wiatru niosącego resztki ponocnej wilgoci? Niemal czułem, jak jej ubranie trzeszczy w szwach szarpane głodnym, zbiorowym wzrokiem.