Wilgotnym wzrokiem.

Pani z ubogą, bordową pupką biegła podtrzymując błękitnymi pazurkami kuleczkę z włosów na czubku głowy. Zapewne bez tego rozpierzchłyby się jak bierki. Nic nie szkodzi. Całkiem niedaleko stał pan przykryty kowbojskim kapeluszem i w garniturze o kilka tonów ciemniejszych od pupki. Chyba pomógłby pozbierać te włosy do kapelusza, zanim rozmiękną w bezpańskiej kałuży. Pod świerkiem dwa nakrapiane ptaki poszukiwały czegoś drepcząc w kółeczko (czyżby rydzów?), a kloszard porzucił swój wózek, żeby się dowiedzieć, że to tylko drozdy. Na płocie oddzielającym świat działkowców od świata turystów z nogi na nogę przestępowały szpaki. Niecierpliwe, czekające aż dojrzeją czereśnie.