Akt.

 

Zachłannie czytam twoje ciało. W ciepłych, kocio-miękkich ruchach, w drżeniu zaróżowionej skóry kryją się tęsknoty i nadzieje bezwstydne. Jesteś… piękna i bezbronna. Moja tak bardzo, że poza oddaniem zabrakło miejsca nawet na wspomnienia. Czy istnieje miłość bez zaufania? Jeśli tak, trudno mi uwierzyć, patrząc na ciebie, prawdziwą tylko dla mnie. Otwartą na niecierpliwość dłoni, na wzrok, którym spijam brylanty kropelek uniesienia, napawając się oddechem spieszącym się ku wieczności, spowitą w zmysłowość i tak odległą rzeczywistości, jak tylko można. Tonę w świecie pozbawionym słów, który nawet nie zauważył, że bez nich można razem podążać ku spełnieniu. Pogrążamy się w szaleństwo jedności.