Misja.

 

Wysiew globalnego strachu najwyraźniej powiódł się znakomicie. Choć to pionierska operacja, świat wstrzymał oddech, a potem potulnie pozwolił się uwięzić w betonowych klatkach. Nasłuchuje stamtąd wieści, podtrzymując żar nadziei.

Trzeba tylko zadbać o odpowiednią dramaturgię, żeby informacje zmroziły krew w żyłach. Żeby stłumiły iskrę buntu, a zbiorowy rozsądek zdławił swawole jednostek niepokornych.

Głupimi łatwiej rządzić. Może zaszczepić w młodzieży przeświadczenie, że lenistwo warte jest nagrody? Niech prześpią lekcje, wykreują wizję totalnego rozwoju. Niech wyniki otumanią sumienia złaknionych cudu rodziców, pozwalając dumnie świętować pasmo niekończących się sukcesów.

Bezbożników raczących własną fizjonomią zanieczyszczać otwarte przestrzenie trzeba jednak ukarać. Brutalnie, bezwzględnie i błyskawicznie.