Słoneczna kąpiel.

 

Przedszkole, ze śpiewem na ustach migrowało z jednego placu zabaw na drugi – dla tych więcej doświadczonych i wyrafinowanych Bawiaczy. Pan, wyglądający jak bohater wieczoru z meczu bokserskiego w kategorii wagowej no limit cofnął się, żeby czule pogłaskać błotnik (jak sama nazwa wskazuje – rzecz brudną) swojego samochodu. Wiem że jestem nieznośny i zwyczajowo nadinterpretowuję, ale co począć, kiedy naprawdę pomyślałem pod wpływem obrazka, że jego wybranka zapewne rozpieszczana jest niemożebnie, a każdy wieczór gotów płonąć pożądaniem aż do południa dnia następnego. Samoloty nad głową mają mnóstwo do opowiedzenia, kiedy śnieg stopniał niemal całkiem. I nie ma już tej ciszy, co była niemal poezją. Ostatnie, zetlałe zaspy odsłaniają łupiny włoskich orzechów wypreparowane przez wrony i tak czyste jakby to mrówki wygryzły nasienie, a nie one. Cień wyprzedzał mnie przez pół drogi, ale kiedy wracałem osłabł i snuł się za mną jak kulawy. A wejść do bramy nie chciał już zupełnie – chyba tam dogorywa, nie mogąc zdobyć się na odwagę, by wspiąć się po schodach.