Manewry.

 

Szpacze eskadry osaczyły wiewiórkę, więc ta umknęła na drzewo, od niechcenia strącając szyszki. Po czarnym bzie wspina się wisteria kwitnąca białymi gronami. Dzieci pośród parkowych chwastów szukają czegoś i podlewają punktowo las. Słońce wreszcie grzeje, a nie tylko świeci. Gość o strzaskanej wiatrem i słońcem twarzy włos miał wypłowiały i ściągnięty w warkocz. Całość wyglądała na sztuczną. Pani w czerni usiłowała dogonić psa, który najwyraźniej dawał jej fory – a i to nadaremnie. Pani kondycji nie miała absolutnie. Wrony wydziobują skarby porzucone przez ludzi w śmietnikach i włóczą kartony, czy worki po całej okolicy. Szczaw przeciska się przez zagony koniczyny, a wyka ptasia kwitnie fioletowo pomiędzy żywopłotowymi ścianami. W takim parku, gdy nadejdzie czas, można pozwolić sobie na niewielki relaks. Wystarczy zaparkować. Przodkiem, czy zadkiem - nieważne. I przodka również można zaparkować.