Dla pamięci.

 

Jaskółki fruwają tak wysoko, że od czasu do czasu, dla orientacji muszą pikować w stronę osiedla, żeby nie zagubić się w oceanie błękitu, odartego przez słońce z sinego habitu nocnych chmur. Samoloty, najwyraźniej zazdroszcząc ptakom wspólnoty, szukają się nawzajem i spiesząc ku lotniczemu mrowisku pomrukują z zadowoleniem. Patrzę na kolorowy plankton kwiatów wylegujących się na balkonach i przypominam sobie, że w rynkowym tumulcie dostrzegłem wczoraj siniaczka w kształcie tulipana na białej, pozimowej nodze.