Pod grubo ubranym niebem.

 

Truskawkowy księżyc nie wzszedł wczoraj, chociaż wypatrywałem go, a niebo mamiło kolorami. Dzień wciąż zwleka z nadejściem, jakby chciał mi podać rękę i pomóc doczekać księżyca w innym niż zwykle kolorze. Szpaki drą się, albo cicho czają na drutach linii energetycznej. Jakaś zabiedzona brunetka, nic nie obiecując sprawdza nie całkiem dyskretnie, czy mam z kim spędzić wieczność, pies sąsiada żywiołowo zmienia upierzenie, by dorównać barwą włosom właściciela, który z nieznanych powodów pobielał raczej przedwcześnie – zdaje się, że głowa starzeje mu się szybciej, niż reszta ciała. Pies, jak najwierniejszy przyjaciel – nie ocenia, nie krytykuje, lecz na ołtarzu przyjaźni złożył wszystko, co posiada – wczorajsza czerń sierści jaśnieje w oczach.

- Pełen szacun! – jak mawiają celebryci, starając się przypodobać młodzieży niebanalną, zrozumiałą dla nich elokwencją.