Gwiazda.

 

Zaćmienie słońca zwabiło deszcz i wygnało do domów mamusie z narybkiem. Nie na długo, jednak pochłodniało wystarczająco, by wróciły już nie w sukienkach, lecz dżinsowych spodniach. Spragnione chodniki wyssały rzadkie krople i schną nadal niedosytem. Pojawili się również kosiarze i niezrażeni cięższą murawą tną bez litości. Z wysokości dachów szpaki podglądają okolicę i niczym bociany za traktorem czają się na drobne, dogorywające w agonii życie rozszarpane żyłką. Słońce znów uczy się malować ściany ciepłem, wspinając się nawet na najbardziej strome elewacje. Czasem przysiądzie na jakimś balkonie, żeby kwiatki wyzłocić, albo wypić wodę z podstawek. Otrze usta mizerną chmurą i wędruje wprost do jutra.