Wybryk.

 

Północny wiatr studzi uśmiechy, i tak już skryte pod maskami. Tylko psy świecą jęzorami, gdy wracają z wałów przeciwpowodziowych, a podwozia mają wilgotne od traw, czy kąpieli. Na balkonach jedni wieszają flagi, inni pranie. Na trawnikach soczysta żółć mleczy kontrastuje z wybujałą już trawą. Starsze panie penetrują słabiutkim wzrokiem chodniki pełne wyrw i wystających korzeni, ktoś staje na popas przed „Żabką” i zaraża innych swoim niewyszukanym głodem. Po niebie przewalają się kołtuny w tak wielu kolorach, że trudno o jednolitą nazwę – sałatka warzywna, czy bigos, lepiej odzwierciedla ową mieszankę. Ale o podobnych kolorach nie słyszały nawet najbardziej wyrafinowane niewiasty – więc co ja mógłbym o tym wiedzieć? Dżdżownice, którym nie udało się wczoraj umknąć przed deszczem - wysychają dziś daremnie, a nuż zdołają je wyzbierać szpaki lub sroki.