Spłukanym wzrokiem

Pani miała obrączki na obu palcach serdecznych, a ciepła miękkość otulała ją zewsząd, więc może i miała dwóch mężów. Za to stopy ozdobiła sztucznymi paznokciami. Tak mi się wydaje. Najwyraźniej kompensowała brak możliwości noszenia ich na palcach rąk, gdyż te pazurki gryzła raczej nałogowo. Ktoś uśmiechnął się do stalowo-granatowej chmury aż pękła, gdy tylko zniknęły dachy w najbliższym otoczeniu. Pani niewąska i dobrze wyrośnięta przyjmowała ów deszcz na klatkę piersiową, jakby wciąż wierzyła, że w deszczu nie tylko grzybki rosną. Zalążek piersi rysował się już nieśmiało pod bawełną - czyżby żarliwa wiara była wystarczająca do ruchów górotwórczych? Mahometowi się nie udało i góra przyjść nie zechciała, chyba, że historię ktoś poprzekręcał. Doberman był tak szczęśliwy, że udało mu się ogon ocalić, że merdał nim rozchlapując krople w locie. Pod mostem turystyczna barka przeczekiwała kaprys pogody, bo szmaciany dach nie dawał rady powstrzymać deszczu, a panie w białych bluzeczkach patrzyły ze zgrozą jak materiał zaczyna przyklejać się do ich wyperfumowanych ciał. Jakiś zabłąkany szczur szukał schronienia i biegał nerwowo usiłując dostać się do fryzjera (fryzjer damski, więc może to była szczurzyca?), potem do baru mlecznego, gdzie właśnie myto podłogę przed zamknięciem, aż podreptał do bramy mieszkalnej, gdzie jakaś litościwa duszyczka otworzyła domofonem wrota. Hałaśliwe towarzystwo głośno naśmiewało się z nieboraka, a ten wiał chłostany złośliwościami gdzie pieprz rośnie.