Z tramwajowego okna.

 

Chichoczące głupio dziewczątka i młodzieńcy pełni wulgarnej energii. Ciekawe, że z wiekiem pewność siebie samczyków słabnie, a samiczek rośnie. Ktoś depcze chodniki podpierając się narciarskimi kijkami, które wlecze za sobą. Stokrotki, pokrzywy, fiołki, zawilce i kaczeńce bezpańsko okupują trawniki, żonkile, tulipany i krokusy wymagały ludzkiej ręki. Forsycje rozgrzewają oczy ciepłem dojrzałej żółci, aż kosom spomarańczowiały dzioby. Pierwsza miłość wspina się na palcach po pocałunek pośród drzew, dziecię z wrażenia upuszcza bułeczkę z makiem i z wysokości wózka musi ją pożegnać przy pełnej nieświadomości mamy. Wiatr zuchwale rozdmuchuje samochodom reflektory, a czasem sięga nawet sygnałów na dachach policyjnych furgonów. Na restauracyjnych szyldach zjełczało już całkiem menu, którego nie ma jak skonsumować. Dobrze, że wciąż udaje się posłyszeć śmiech niezaprawiony łzami.