Mnogość.

Choć dzień wciąż młody, to jednak pikowana kurtka wydaje się być grubą przesadą, nawet, jeśli jest najbardziej różowa na świecie. Chyba nawet w oczach kobiet zwalczających upał miętową gumą, lub kaloriami w parzystych dawkach. Można przynajmniej udawać, że jest chłodniej – takie terapeutyczne oszustwo… No… powiedzmy, że niedopowiedzenie. Na lipie kołyszą się klucze do nieznanej intymności, lecz czemu zawisły pomiędzy dwiema wstążkami asfaltu? Najwyraźniej piechotą za daleko, aby dotrzymać towarzystwa. Dziewczę pokancerowane cieleśnie, jakby wybierało agrest z gęstwiny krzewów miało na udzie siniaczka przypominającego czaszkę czegoś człekokształtnego. Powiedzmy, że w skali 1:5. Gdyby miała być większa byłaby już odzwierciedleniem japońskich i amerykańskich horrorów. Pani o wzroście adekwatnym do Burdż Chalifa założyła na drogę dodatkową kondygnację. Parking, a może fundament? Nie wiem sam, ale stokrotkom światło odbierała lekceważąc je doskonale. Na straganach budzą się truskawki i czereśnie rumieniąc się pod wzrokiem przechodniów. Starszy pan zwieńczony aureolą krzewów oddał się konsumpcji, żeby organizm nawodnić i nieco oszołomić rozproszonymi pośród dwutlenku węgla procentami. Podglądam świat zachłannie, prawie tak, jak robi to wiatr, więc nie dziwię się, kiedy naprzeciw spotykam podobną, tylko żeńską zachłanność. I wcale mi do głowy nie przyszło, że mogę być piękny. Ale że zauważalny, to już owszem.