Niesmak.

Dzień przyszedł ocierając się o mnie miękkim futrem i patrząc mi w oczy z nadzieją że w końcu się ruszę. Ptaki przekomarzały się przekrzykując się nawzajem, ja, z braku lepszych pomysłów, wstałem. Za oknem lato dostawało właśnie zadyszki. Kobiety, przed wymarszem na front wzorem rzymskich wojowników założyły podeszwy mocowane sznurówkami do łydek. Co bardziej zdesperowane odwiesiły już biustonosze gdzieś między kurtki i poprzestały na czymś zwiewnym i tylko odrobinę prześwitującym. O stringach powiedzieć, że są, to już za wiele powiedzieć, więc zmilczę. Skarpety w niełasce schną w szufladach, a oczami wyobraźni widzę je leżące jak wędzone szprotki na tacy. Tekstylia w defensywie. Rośnie zrozumienie dla afrykańskiej mody, oferującej jako komplet odzieży przepaskę biodrową każdej płci – nawet tym wciąż niezdefiniowanym. Mijam młodą kobietę, której tatuaż zaczyna się tam, gdzie kończy uboga spódniczka i nieśmiało podejrzewam, że wytatuowała sobie wieczyste bikini. Jest to jakieś rozwiązanie na upały, choć mnie akurat napawa niesmakiem – zniszczyć coś tak pięknego, jak własne ciało? Obrazkiem? Bleee…