Zguba.

Całe życie martwiłem się o jutro. Trudziłem się i mozoliłem, żeby przyszło takim, jakie sobie wymarzyłem. Walczyłem ze wszystkich sił i pokonywałem przeszkody na drodze. Każdego dzisiaj chciałem zrobić więcej i lepiej, a nawet bardziej. Starałem się, nie bacząc na zmęczenie i kruszejące zdrowie. Zaciskałem zęby w bezsenne noce. Marzyłem. Malowałem w duszy obrazy dla których warto. Wreszcie przychodził kolejny dzień i niepostrzeżenie zamieniał się w dzisiaj, żeby utrudzonym odpłynąć w jutro cuchnące potem i wysiłkiem. Cicho odchodził, bez krzyku. Wiele dni upłynęło, aż zapomniałem, jak moje jutro miało wyglądać. I gdzie podziało się dzisiaj. Każde dzisiaj, które mi zginęło.