Pod kontrolą.

Młoda kobieta własną miękkością zaraziła mój wzrok. I patrzyłem bez złośliwości na cały świat; na kobietę, która wyszła z domu w kapciach, na kloszarda przeciągającego się na ławce niczym kot, na panią splatającą nogi mocniej od warkocza. Uśmiechnąłem się na widok pani, która zrezygnowała z biustonosza na rzecz nieustającej pieszczoty bluzki ogrzewanej wzrokiem ciekawskich. Mijałem panie w sandałkach tak oszczędnie skrojonych, że ledwie stóp się trzymały i patrzyłem na rozmaitość barw, jakimi pysznią się ich pazurki. Świat nie zna tylu kolorów, ile można znaleźć na damskich paznokciach. Krok w krok za mną zmierzała do nieznanego celu niewiasta w wielkich, przeciwsłonecznych okularach. Wysoka i chuda okropnie. Gdyby miała skrzydełka pomyślałbym, że to ważka, a tak podejrzewałem ją, że mnie śledzi wyzywająco. Przyspieszyłem odrobinę, ale nie tak, żeby jej zabrać widok mojego zaplecza – być może chciała tylko popatrzeć. Niech ma. W końcu sam zerkam, więc w ramach rewanżu nie godzi się boczyć, czy grymasić.