Dzieci, które
ledwie wczoraj nauczyły się poruszać na dwóch łapach, dziś biegają. Wrzeszczą radość,
niepojęte szczęście. Schodzą im z drogi psy i koty, nauczone smutnym
doświadczeniem, ze niedojrzała miłość potrafi zaboleć. Kosy buszują pod wciąż
nagimi żywopłotami i najwyraźniej znajdują coś, nad czym warto zawiesić wzrok,
bo ciężko je stamtąd wypłoszyć. Wczoraj na trawnikach widziałem pierwsze tego
roku krokusy w intensywnych barwach. Nie zdążyły spłowieć, bo słońca ledwie na
lekarstwo. Udaję, że to dlatego ludzi nie widać, a okna zamknięte szczelnie i
nawet światła czają się gdzieś bliżej grzejników, niż okien. Bo wilgoć, choćby
nie opadła pod nogi, to jednak trwa gdzieś między ziemią i niebem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz