Zwierzyniec.

 

Niewidzialny kot przeciąga się między tytułami, których drugi raz nie przeczytam na pewno, ale pozbyć się nie potrafię. Taki kot… potrafi więcej, niż książka, bo ta, choć ma grzbiet skórą oprawny, nie przeciągnie się, nie wygnie. A w środku? Jak porównać kocią zawartość z atramentem, który, choć płowieje wolniej od kocich wnętrzności, to jednak ciepła i życia posiada niewiele.

 

Otworzyć? Udawać że rozumiem intencje autora i interpretacje krytyków? Może lepiej zamknąć okładki tak cicho, żeby nawet pająka nie spłoszyć – tego, co pamięta jeszcze uśmiech dziadka, który pobudzony strachem babci usiłował zamieść go pod dywan historii.

 

- Sięgnąć? Trochę się boję…