Bufor.

Podziwiam twój spokój. Logikę, z jaką reagujesz na toksyczne, wybuchowe otoczenie. Na jednodniowe sensacje, wydumane dramaty i emocje podgrzewane słowami pełnymi nienawiści. Zawsze znajdzie się Szara Eminencja, reżyser rewolucji, gorące głowy, które podszeptem łatwo nakłonić, by chwyciły brukową kość i podpierając siłę mięśni jadowitym przekleństwem wyraziły cudze opinie, rzucając kamieniem.

 

Zachwycam się, kiedy mówisz:

 

– Spójrz, jak absurdalnym działaniem wykazuje się krzykacz, bezwstydnie chlubiący się, że w imię dobra działa. Czyjego? Jak zdeprawowanym być trzeba, żeby obłudą oblec gębę, przekonując do fałszywych racji?

 

Cieszę się, gdy nie pozwalasz nerwom zapanować nad głową i ze stoickim spokojem wydłubujesz rodzynki z ciasta codzienności.