Sięgając w głębię portfela.

 

Nie wierzyłem, że urodziłaś się dziwką. Zimny chów, wyrachowanie podparte cyniczną obserwacją wskazało przyszłość. Nie byłaś typem myśliciela, gotowym poświęcić życie wieloletnim badaniom, by odkryć dyskretne zależności. Nie dysponowałaś cierpliwością, pozwalającą dzień po dniu kreślić inżynieryjne plany na pergaminie cieńszym, niż pozbawiona słońca skóra.

 

Miałaś ciało – pulchne, pogodne, posłuszne woli. Naiwnością skropiłaś oczy, a ona zarażała mężczyzn tajemniczą chorobą, sprawiającą, że idiocieli, choć żadnemu nic nie obiecywałaś. Spuściłaś powieki, kiedy pierwszy z nich odważył się rozpiąć guziki żakietu, potem półprzeźroczystej bluzki. Pozwoliłaś mu utonąć w nadziejach, nim ubożejąc wrócił do żony.

 

Zapewne wtedy zdecydowałaś, że zostaniesz kurtyzaną. Najdroższą na świecie.