Czyżby jesień?

 

Deszcz przyczaił się gdzieś wysoko, czyhając na śmiałków, którym zbrzydnie ciepła kołdra i wynurzą się w gęsty, śmietankowy mrok. Ptaki zamarły, jak mają w zwyczaju, gdy nie dzieje się dobrze i nawet samochody powarkiwały nieco ostrożniej, żeby nie zbudzić upiora. Spoza widnokręgu wynurzył się autobus i musiał przycupnąć na odległym przystanku wyznaczającym koniec świata. Poranek tak oblepiony nocą, że nawet synogarlice zdawały się zszarzeć i nawilgnąć.