Drapiąc łysinę.

Kompletnie nie trafia w moją sieć neuronów usiłowanie nadawania starych nazw nowym zjawiskom. Dla przykładu – kotlet sojowy – albo kotlet, albo sojowy, bo jedno z drugim jakoś ma nie po drodze. Podobnie, jak małżeństwo gejów, czy lesbijek. Ratunku – małżeństwo to związek kobiety z mężczyzną, służący założeniu rodziny, prokreacji, wspólnemu wychowywaniu dzieci – a cóż to za rodzina, gdzie panuje nadmiar mam, czy tatusiów, a nie ma do kompletu nikogo?

 

Rzygać mi się chce, gdy słucham bełkotu o tolerancji, równości i podobnych bzdurach mających uzasadnić abstrakcję. Te wszystkie polemiki na temat szkodliwości tłuszczu dla ludzi… a ten szkodliwy tłuszcz od wielu tysięcy lat daje nam energię do działania – nie trawa pożerana z lubością w wegańskiej restauracji gdzieś w centrum dowolnego CITY. Takie rzeczy żre się nie z głodu, a z przyczyn zdecydowanie subtelniejszych – moda, podszepty tych, którzy nie mogą i naciski ze strony rozmaitych mniejszości drących się pod flagami ochrony czegokolwiek i pod flagami, które rozumie jedynie dźwigający owo brzemię, bo ci tuż za nim, to już niekoniecznie.

 

Nie mam nic przeciwko pasztetom, choć nie przepadam. Ale nazwanie papki zmieszanych warzyw pasztetem, to jawna kpina z definicji i oszukiwanie nieświadomych. Stek z buraka? Nawet Bóg takich rzeczy nie wymyślił i pewnie teraz rwie sobie włosy z głowy, widząc dokąd udało się dotrzeć słowom, gdy pozwolić im na swawole.

 

Czekam chwili, kiedy drużyna piłkarska stanie się rodziną i śpiewać będzie harcerskie pieśni przy ognisku, od czasu do czasu wymykając się chyłkiem w cień niedopowiedzeń, żeby własnym doświadczeniem sprawdzić, że poczęcie będzie trudniejsze, niż zmiana definicji. A potem, ze wstydem i piekącym odbytem wróci taki na łono rodziny, by podjąć kolejny trud – tym razem stając ZA partnerem w tym mozole.

 

Okropne!

 

Szczególnie, kiedy coraz więcej definicji trafia na śmietnik, bo jest prostytuowane, wykorzystywane bez litości. Niechby będąca ostatnio na topie – szczepionka, nie mająca nawet wspólnych kuzynów z czymś, co zasługiwało na podobną nazwę. Boję się wspominać o patriotyzmie, czy dyktaturze, bo na takich śmiałków już czeka karząca ręka sprawiedliwości ludowej – ślepa bardziej, niż w najśmielszych snach się zdawało Temidzie.

 

Słucham o Sprawnych Inaczej, Afroamerykanach i Romach, Jednostkach Panseksualnych, albo Niebinarnych, których lustro oszukuje tak doskonale, że sami nie wiedzą, czy obudzili się mężczyzną, czy kobietą. Czy skłonni są wpuścić do łóżka niewiastę, mężczyznę, nikogo, a może wszystkich? A może wyłącznie tych, którzy cierpią na podobne rozproszenie własnych mniemań na temat erotycznej aury otaczającej ich nie budzącej złudzeń fizyczności?

 

Patrzę z niedowierzaniem na eskalację i coraz śmielsze roszczenia każdej możliwej anomalii, dopominającej się już nie tolerancji, a szacunku, poparcia i absolutnego pierwszeństwa wszędzie – choćby tylko za publiczne ogłoszenie własnej niepewności umysłowej, fizycznej, czy jakiejkolwiek innej – nie odważę się sięgnąć kresu owych anomalii – za wątły mam umysł. Zbyt prosty, binarny i chłopski. A może właśnie popełniłem coming-out, jak mawiają celebryci w języku drapiącym mnie w gardło?