Nadzieje.

 

Wróble walczą o miejsce w gąszczu tui, żeby schować się przed mżawką, którą obrodziło ostatnio nad miarę. Nawet kolory spochmurniały i zdają się być ochlane wodą – brudną niestety. Kominy dyszą, oddychają spalinami, wychudzone anteny świecą nagimi żebrami i płaczą. Wino zdziczałe doszczętnie czerwienieje gubiąc liście, jakby to czas linienia był. Czarnoodziane niewiasty pod czarnymi parasolami unoszą resztki nienajweselszych myśli gdzieś, poza widzenie. Dzień wypłukany z ciepła trwa, kostniejąc na okolicznych trawnikach. Boso przyszedł, zapominając, że to nie lipiec. Widać mu mama nie mówiła, że marznie się od nóg. Albo zlekceważył. Balkony, jak bezludne wyspy tkwią pośród oceanu szarej wilgotności. Może trafi się im lekkomyślny Robinson?