Rada, nim zdradzi, dobrze poradzi.

 

    Spódniczka składała się z dwóch chustek do nosa sfastrygowanych misternie drucikami tak, żeby udowodnić, że pod spodem ukrywa się płeć, ale niezbyt strachliwie. Pomimo upału, a może i dlatego, jakiś gość siadł nad fosą i nie zauważając tłumów nad głową, rozpalił małe ognisko. Siedział i gapił się w wodę i ogień, a nad nim kotłowały się pozakupowe komentarze i przedzakupowe nadzieje. Dzień najwyraźniej był „strojny”, bo dostrzegłem blondynkę, której góra ubioru składała się z trzech elementów nie połączonych ze sobą i trzymających się ciała na gumkach – dwa rękawy i coś, w czym pysznił się biust. To się jakoś nazywa? I co trzeba mieć w głowie (eksponat trzeci), żeby w taki skwar do dżinsowych szortów i bluzeczki na ramiączkach zakładać kozaki? Każdy dzień wyzwaniem dla zmysłów. Po wczorajszych obrazkach wyruszam dziś na łowy z nadziejami. Bez nadziei polowanie byłoby stratą czasu – najlepiej znają to chyba wędkarze.