Kiełbie we łbie.

 

Niezbyt rozgarnięty winniczek usiłował podstawić mi nogę. Przeskoczyłem, bez gracji i wdzięku zagarniętego do cna przez piękne panie podróżujące bladym świtem przez Miasto. Kobiety zadbane lepiej niż trawniki przed Urzędem Marszałkowskim w skupieniu przeżywają wydarzenia minionej nocy i z rezygnacją podążają w znój codzienny. Gołębie kołują nad osiedlowymi nieużytkami, ucząc się od pustułek polowania na żywinę poukrywaną w przeróżnych zakamarkach. Czereśnie w bieli modlą się o brak przymrozków. W autobusie znów natykam się na gościa łudząco podobnego do tańczącego w reklamie delikatesowego mięsa. Wypasiony byczek pod wpływem upojnej nocy zgubił gdzieś lewy rękaw od flanelowej koszuli. Szczęściem nie zgubił ostatniego papierosa i teraz ogrzewa się zadymionym ciepłem od wewnątrz.

Dojrzewają we mnie myśli niepokorne. Ot – choćby takie:

Z niepokojem zauważam, że pod wpływem rzeczywistości twardnieją mi dłonie, co źle wróży wrażliwości w kontaktach międzyludzkich.

A może dziewczęta celowo łażą w podartych dżinsach, żeby ktoś je wreszcie pogłaskał po kolankach?

Snułem się wzdłuż dydaktycznej ścieżki i z zadumą podziwiałem daty przyznania praw obywatelskich kobietom w najdziwniejszych zakamarkach świata. I okazało się, że barbarzyńska Rosja przyznała te prawa swoim paniom o kilka lat wcześniej od słynących z demokracji (wymuszania demokracji?) Stanów.. Rekordzistą w moim mniemaniu i tak są jak zwykle nasi nowi bracia którzy przyznali paniom prawa ponad siedemdziesiąt lat PRZED powstaniem państwa! Wiadomo – kozak potrafi!