Ekstrakty cz. 29

 

Kolekcjoner.

Dawno temu niezbyt rozsądnie wpadłem na pomysł, żeby uszy pokonanych wrogów nawlekać na rzemień i nosić trofea przy sobie. Teraz, idąc na pole bitwy dźwigam girlandy egzotycznych uszu, których ciężar przygniata mnie do ziemi. Szczęśliwie smród sam powala wrogów, więc bagaż rośnie bez końca.

 

Pedant.

Nogi zostawiam w przedpokoju, żeby nie nabrudzić, ręce wkładam do zlewu, gdyż higiena namawia mnie na szczątkowe zabiegi. Kadłub porzucam w łóżku, żeby dał odpocząć kręgosłupowi, lecz głowę stawiam na stoliku przed TV - mózg zapiera się, że spać nie zamierza. Sam idę do kuchni, zjeść coś.

 

Twórca.

Mieszając w probówce, z uśmiechem politowania wspominam alchemików marzących o cudownej przemianie ołowiu w złoto. Jezus pokazał, że można uszlachetnić wodę do wina, więc każda zmiana była możliwa. Odważnie nabieram szczyptę człowieka i mieszam z odrobiną innego, dodając co nieco od siebie.

 

Bezmyślny.

Śmiejesz się, gdy cedzę wodę sitem i zdziwiony jestem swobodą z jaką przelatuje. A przecież robisz to samo, kryjąc się pod maską, w nadziei, że z chorego otoczenia odfiltrujesz zdrowe elementy. Naprawdę zapomniałeś że mierzysz się z kropelką tak drobną, że nawet nie domyśla się zasieków maski?

 

Kucharz.

W powietrzu unosiła się dyskretna woń pieczystego. Oczyma wyobraźni dostrzegałem już sterczące z tłuściutkiego mięsa żeberka zatopione w sosie spływającym po stoku tłuczonych ziemniaków. Kompletowałem woń w nozdrzach, licząc, że obiad zmaterializuje się, gdy nabierze odpowiedniej gęstości.