Kogel-mogel.

    Na pchlim targu oglądałem figurkę z brązu przedstawiającą rozmodlona zakonnicę. Jednak, gdy ją odwróciłem okazało się, że to archaiczny wibrator nader realistyczny. Lubię nieoczywiste przedmioty i byłbym go nabył, gdyby nie fakt, że piekło kosztowało o wiele więcej niż niebo. Most, niegdyś oszpecony olbrzymimi rurami ciepłowniczymi, wreszcie ozdabia miejski pejzaż.

    Piękne panie od wewnątrz wypełniają wdzianka w zakurzonych zieleniach pokornie znoszącej napór krągłości nie zawsze oczywistych czy pożądanych. Na chodniku leży odzież tuż obok martwej walizki cicho zdychającej pod płotem. Tuż przy Rynku, przystankową wiatę zdobi dach porośnięty zielenią. Zorganizowaną. W sam raz dla zielonych kiecek niewiast wszelkich kategorii wiekowych, czy wagowych. Wiatr, choć ledwo zaznacza swoją obecność, to jednak potrafi poukładać stopy młodych kobiet w najbardziej nieprawdopodobnych konfiguracjach, mimo iż tramwaje jeżdżą w miarę rozkładowo - gorzej idzie im z topografią Miasta. Remonty wciąż sprawiają, że wsiada się z ciekawości, dokąd dziś prowadzą tory.