Łapy do łapania, chrapy do chrapania.

 

    Wróbel, kiedy mnie zobaczył, natychmiast zaczął udawać, że to nie on i że absolutnie tam nie mieszka. Lekceważąco odfrunął między wijące się winobluszcze, a dopiero wtedy zobaczył srokę, więc poleciał jeszcze dalej, bo przecież trzeba odciągnąć obławę na narybek daleko od domu. Pośród gałęzi budzącego się bzu lilaka ukrywał się kos z pomarańczowym od nocnego chłodu nosem. W piekarni córka piekarza w obcisłych spodniach w cętki schylała się po bułki i nawet pierwszy właściciel cętek, choć niechętnie, musiałby przyznać, że potrafi nosić i w cętkach wygląda zacnie. Psy rozprowadzają aromaty potrawienne na trawie, choć fiołki robią co mogą, żeby zagłuszyć psie natarcie.