Wdzięk dźwięku.

 

    Na przystankach dziewczęta zaplatają nogi w warkocze, by nie wdarła się im w intymność wilgoć niepożądana. Lilaki pozazdrościły fiołkom i już się fiolecą rozsiewając fioletowe feromony szczęścia. Różowią się rajskie jabłonie, bielą niewinne z niepamięci grusze. Ptaki chwalą nadchodzący dzień tak krzykliwie, że nie sposób je ignorować. Młodziutka pani w trosce o dobrostan nóżek założyła raj-stopy. Do kompletu, ponieważ zamierzała spacerować dołożyła buty trampa, czyli trampki.

    Na wysokości dworca kolejowego dostrzegam brunetkę o pięknych, długich włosach, których starczyłoby na dwie mniej wymagające kobiety. Ubrana w białą sukienkę o takiej ilości tiulowych spódnic, że podczas ich liczenia trzeba byłoby zrobić przerwę na śniadanie. Pani do kompletu miała czarne rajstopy, czarne podkolanówki i lakierki. Nie wiem kiedy zacząłem nucić „twój normalny dzień, zawsze black and white”, ale było silniejsze ode mnie. Trzeba przyznać, że wprowadziła do opowieści wątek erotyczny, ale piękno należy zauważać i doceniać.

    Wrona, ostrożnie sprawdziła, czy nikt nie widzi źródełka, zanim zaczęła popijać z rynny, co źle świadczy o drożności rynien. Między przedwojennymi (przed międzywojennymi?) kamienicami przeleciała parka kaczek-krzyżówek. Szukała lokalu na gniazdo, gdzie będą się krzyżować, a czekając na rozwiązanie rozwiązywać krzyżówki? Stadko kopciuszków bawiło się w berka wokół przekwitającej śliwy wiśniowej – czysta wirtuozeria tych ptaszków sprawiła, że zachwycałem się, co potrafią wyczyniać w locie nie kalecząc ani kosteczki, czy piórka. Młody, rudy wij uwijał się, by pełne krocie nóg zdążyło przejść w poprzek pasa puzzli, po których samochody jeżdżą bez ostrzeżenia.