Tropiciel momentów – chwilantrop.

 

    Kobieta w brązowych spodniach nie daje mi zapomnieć o innych, także brązowych, owiniętych wokół słupka chodnikowego, mającego uniemożliwić wjazd samochodom. Na niebie zabłąkane wśród chmur dwa fragmenty tęcz nie pochodzących od jednej matki. Niebo w różach i fioletach dopiero przeciąga się w przedświcie i czochra o korony drzew. Młodziutka kobieta w białych nadkolanówkach wstydziła się, że krótka spódniczka gotowa odsłonić to, co winno pozostać jedynie domysłem dla obcych, choć spódnica wyposażona była w wewnętrzne spodenki nie pozwalające na przypadkowe ekscesy. Zapewne byłem zauważalnie zachwycony, gdy drobną dłonią poprawiała brzeg spódnicy i poły długiego płaszcza. Zawstydzenie, to uczucie wymierające w przestrzeni miejskiej, gdzie kultem otacza się inne (nie)cnoty. Introwertykom żyje się coraz trudniej, bo ci ekstra rozpychają się coraz dosadniej.