Po wsze czasy.

 

Mieszkaliśmy w niezwykle ekstrawaganckim domu, który obfitował w wymiary uczepione nie tylko kartezjańskich współrzędnych. Pomieszczenia rozsypane były również wzdłuż dyskretnej i czułej osi czasu.

 

Patrzyłem w nieustającym zachwycie, jak starzejesz się ilekroć wchodzisz do kuchni, by pośród zmarszczek i siwych włosów krzątać się gotując zupę. A potem wracałaś do salonu, żeby młodszą wersją siebie obudzić we mnie pożądanie. W sypialni… czas błyskawicznie odzierał cię z dorosłości i zasypiałaś wtulona w poduszkę, z kciukiem w buzi i spokojem, jaki dany jest jedynie maluszkom otoczonym rodzicielską miłością.

 

Chodziłem za tobą krok w krok, aby nie przegapić żadnej wersji ciebie. Kochałem cię wszędzie!