Swobodnym krokiem.

 

    Na okrągłym dachu zebrały się sroki i szczekały na siebie z zawziętością godną sali sejmowej. W autobusie, obok dziewczęcia w szczelnie zapiętym baranku siadło chłopię w krótkich spodenkach. Gdzieś obok niedopieszczony Kozak jawnie głaskał pupę swojej wybranki, jakby noc minęła nadaremno, albo była zbyt krótka. Jechałem i jechałem, najwyraźniej czekając, aż dopadnie mnie rym częstochowski. Wstydzę się coraz mniej, więc zaprezentuję. I tak nie mam aspiracji poetyckich, więc co mi tam.

    Na ostatnim przystanku,

Kanar schwytał panią w baranku.

    Wartości zabrakło, ale sens i rytm były, więc dalej poszedłem już pieszo z jednodniową mantrą na ustach. Młoda pani najwyraźniej chcąc pochwalić się pełnym biustem, względnie umieszczonym tuż powyżej tatuażem, szła rozchylając poły koszuli niczym nietoperz skrzydełka. Nie powiem – piękne, piersi oczywiście, bo żaden tatuaż nie wzbudza mojego zachwytu. Wolę, kiedy artyści korzystają z innych materiałów do wyrażania ekspresji. Zaspane księżniczki czekały na przychylność sygnalizacji świetlnej, lecz zielony niespecjalnie im odpowiadał, więc czekały, aż dojrzeje.