Dziwny świat.

 

    Niebo pękło tam, gdzie było najcieńsze i na świat wyjrzał świt. Drzewa obrzuciło kwiatami, a wiatr robi co może, żeby je wszystkie obwąchać i strącić w niebyt. Na przystanku dzieci podskakują z radości, gdy gdzieś daleko objawia się autobus. Wewnątrz młode kobiety z pieprzykami na buziach, z przedziałkami asymetrycznie leżącymi na gładko uczesanych główkach. Zaspany tłok przemieszczający się pokornie w kierunku centrum. Towarzystwo dousznie karmione treściami, rozrywkową papką, wiedzą niezbędną do przetrwania najbliższych godzin pochłania je, aż przypominają zombie.

    Nad Rzeką szpak pedantycznie czyszczący garnitur lekceważy lecącą bezszelestnie czaplę, zmierzającą na niższy stopień wodny tuż za wiekową elektrownią. Słońce rozbite milionem luster elewacji hotelowej oślepia mnie nie grzejąc. Kwitnące wśród jaskółczego ziela pokrzywy usiłują odwrócić uwagę od porzuconej wszędzie garderoby. Skarpety, rękawiczki, podkoszulki, majtki, a nawet kurtka. Nie wiadomo, kto zdobył się na heroiczny ekshibicjonizm i pod wpływem jakich używek, ale striptizerów musiało być więcej i to każdej domniemanej płci, sądząc po szmatkach – czasy niepewne, więc kategoryczne przypisanie czegokolwiek jednej z płci może okazać się przedwczesne i nieuprawnione. Mijam dziewczę o tak obfitym biuście, że gdyby okoliczności tego wymagały, mogłaby mierzyć trzy kapelusze jednocześnie. Mogłaby, a przecież nie ma ani jednego. Szkoda. Byłoby jej do twarzy.

    - Czy facet z białymi włosami, to białogłowiec? Białogłownik? Białogłowacz?