Przekrojowo.

 

Młoda mama z dziewczyneczką w croksach wysiadała z tramwaju. Dzieciątko ledwie dawało sobie radę z wysokimi stopniami i gdyby nie czujność mamy, to pewnie nie znalazłaby odwagi, by wstąpić na nie i jeździłaby, póki nie dorośnie. Mama miała na udzie siniaczka w kształcie flaminga, z wyraźnie zaznaczonym garbem dzioba, a dziewczątko włoski niczym wyschnie te sianko zdobiące skraje trawników, w których kwitł szczaw, chabry i kąkole. Upoiłem się wonią lip, spoconych, mimo poranka, usiłujących stłumić agresję kwiatów ligustru. Starszy pan, zdający się być wdowcem, szedł ze zwieszoną głową i bez stanika – dlatego podejrzewałem, że to wdowiec, bo szanująca się mieszczka nie wypuściłaby męża z domu bez gorsetu – tyle miał światu do zaoferowania! Inny – bielusieńki kruk – drzemał na przystanku, w otoczeniu wiekowych matron zaaferowanych rodzinnymi komplikacjami, a jak donosi Szekspir, czy greckie mity – owe mogą zakończyć się ruiną kwitnącego dostatku. Miasto tymczasem porastało chwastem raczącym żółcić się powyżej żywopłotów i powoić poniżej. Jeżyny podsuwały kwiecie pod nosy przechodniów, sosny pociły się żywicznie. Im bliżej południa, tym większy letarg i dostojeństwo. Sjesta. Przymusowa, więc nie z tych najbardziej pożądanych, ale jednak. Głupio lenistwu zaglądać między uda, bo zamiast szczygłów, można zobaczyć nagą prawdę. Zdumiewa jedynie, że nagość może być sensacją, skoro dana jest każdemu - bez wyjątku.